Specjalne zadania postawione zostały przed fotografią pełniącą służbę w ochronie i konserwacji zabytków. Przez lata wypracowany został pewien schemat, według którego wykonywane są zdjęcia dokumentujące zabytki. Stosowanie tego schematu ma na celu przekazanie prawdy o obiekcie w sposób maksymalnie rzetelny, obiektywny i ujednolicony. Zabytkowy lub muzealny przedmiot fotografuje się ze wszystkich dostępnych stron jeśli to obiekt trójwymiarowy, natomiast w przypadku obiektów płaskich (obrazy, grafika, druki) stosuje się ujęcie od lica i odwrocia. Profesjonalne wykonanie fotografii dokumentalnej wymaga odpowiedniego ustawienia oświetlenia. Dąży się do uzyskania światła rozproszonego, równomiernego, dla pozbycia się lub uniknięcia niepotrzebnych efektów światłocieniowych. Trudne wyzwanie stanowi poprawne sfotografowanie przedmiotów błyszczących, przy których trzeba tak operować oświetleniem aby uniknąć na fotografii tak zwanych blików, czyli mocnych odbić światła. Przy obiektach znajdujących się na zewnątrz musi być wykorzystane oświetlenie naturalne, ale wówczas też trzeba dobrać odpowiednią porę dnia i pogodę dla uzyskania najkorzystniejszego obrazu. We wnętrzach, w przypadku kiedy nie możliwości korzystania ze światła naturalnego, ustawia się kilka źródeł światła i stosuje światło odbite za pomocą zestawu ekranów rozpraszających. Obiekt fotografowany należy usytuować na neutralnym tle. Najczęściej stosuje się białe, szare i czarne tła, gładkie, bez połysku i faktury.
