Sfera niebieska to dział nie tylko dla astronautów, ale także dla fotografów. Gwiazdy, księżyce, planety, galaktyki, mgławice, wszystko to jest obiektem pracy astrofotografów. Prekursorem tego typu zdjęć był John Wiliam Draper. Amerykański przyrodnik i pionier fotografii, żyjący w XIX wieku pierwszy zrobił fotografię księżyca. Miało to miejsce w 1840 roku. Pracę tego astrofotografa kontynuował jego syn Henry, jako pierwszy zapisał na kliszy widmo gwiezdne i sfotografował wielka mgławicę w Orionie. Obaj Draperowie nie mieli jeszcze możliwość skorzystania z aparatu cyfrowego. W dzisiejszych, czasach począwszy od lat dziewięćdziesiątych XX wieku, matryca CCD umożliwiła wykonywanie zdjęć obiektom na niebie. W zasadzie została stworzona do celów naukowych, astronomicznych. Matryce CCD są podstawowym urządzeniem w obserwatoriach astronomicznych. Aparaty cyfrowe umożliwiają zrobienie zdjęcia dalekich gwiazd. Muszą być jednak zaopatrzone w zestaw paralaktyczny. Umożliwi on ustawienie aparatu względem gwiazd. Oczywiście przyda się także statyw. Najczęściej astronomiczne fotografie wykonuje się lustrzanką cyfrową. Praktykujący ten typ robienia zdjęć wiedzą, że należy szukać miejsc poza ulicami miast. Światło z latarni miejskich i bloków, domów sprawia, że aparat nie jest w stanie zrobić fotki gwiazdom, gdyż przeszkadza mu uliczne światło.